Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qaliba — ə. bax: qalibən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
çust — is. Dabansız, yüngül ayaqqabı. Çust geymək. – Yağış yağanda sel gətirən köhnə başmaqları, çustları, çəkmələri, çarıqları <Şeyx Şaban> yığıb, qalıba vurub, yamayıb ucuz qiymətilə – cütünü altı şahıdan, bir abbasıdan satardı. Ə. H..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
istedad — is. <ər.> 1. Fitri qabiliyyət, bir şeyi tez mənimsəmə qabiliyyəti; zəka, talant. Şairlik istedadı. – Ey Füzuli, müttəsil dövran müxalifdir mana; Qaliba ərbabi istedadı dövran istəməz. F.. <Fitnə:> Dünyada istedad, hər böyük hünər;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lən — klas. bax lənət. <Şeyx Hadi:> Qaliba sizcə öylə bir ustad; Olunur imdi lənü tənlə yad?! H. C.. Lən etmək (eyləmək) – lənətləmək, lənət oxumaq. Lən eyləyərək qasibə məxluqu soyursan; Fani deyərək aləmi təmir eləyirsən. M. Ə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mütəəssib — sif. <ər.> 1. Öz adət və ənənələrini saxlamaqda ifratçılıq göstərən. . . Qeyrilər bizə görə öz dillərini və yazılarını çox işlədirlər, bu ondan ötrü deyil ki, onlar bu barədə bizdən mütəəssib və qeyrətlidirlər. C. M.. // məc. Bir şeyə dərin … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qafiyə — is. <ər.> ədəb. Şeirdə: beytlərin və ya misraların son söz və ya səslərinin uyğunluğu, həmahəngliyi. Bu şerin qafiyələri düz gəlmir. – Demirəm mən sənə şair deyilsən, var şerin; Vəzni var, qafiyə var, qaliba yox can, Yusif! S. Ə. Ş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şərəf — is. <ər.> 1. İnsanın ictimai və şəxsi davranışında tutduğu mənəvi əxlaqi prinsiplərin məcmusu; mənəvi yüksəklik, ululuq, heysiyyət. Şərəfini qorumaq. – Ədəbdən, elmdən gər feyziyab olsa əvamünnas; Düşər şənü şərəfdən mollalar, işanlar,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
